Çocuğu için, onun büyümesini, yürümesini görebilmek için, kariyerini bırakan anneleri anlayabiliyorum. Çoğu zaman iyi bir bakıcı bulamıyorlar. Birçok anne işini bırakmamak için 1 yıl içinde 9-10 bakıcı değiştirmek zorunda kalabiliyor. İşe devam ederken, ilk aylarda gece boyunca sayısız kez uyanıp, çocuğunu besliyor yada sorunlarını anlamaya çalışıyor. Ancak ertesi sabah işe gittiğinde kimse onun yeni anne olduğunu hatırlamıyor bile, akşam kaç kez uyandığı, hiçbir çalışanın aklına gelmiyor. Hatta daha da üzücü olan, henüz 2 sene önce anne olmuş ve aynı zorlukları yaşamış, diğer çalışma arkadaşları anlamıyorlar. Ya yaşanan zorluklar çabuk unutuluyor, yada herkes aynı sorunları yaşamalı diye düşünülüyor bilinç altından. Bilin ki, birçok çalışan anne, aynı olaylara maruz kalıyor. Geçen günlerde, oğlumun sınıf arkadaşının doğum gününde, anneler konuşurken örnek verildi; bir finans kuruluşunda hamile bayanlara yada yeni annelere sürekli gizli bir psikolojik baskı söz konusuymuş. Çoğunlukla hemcinslerinin etraftaki söylentileri... ' 2 sene önce ilk çocuğu olmamış mıydı?, Ne şimdi bu 2. yolda. Doğurmak için mi gelmiş buraya... ' gibi acımasızca, duygulardan arınmış ve çalışan kadının anne olmasını zorlaştırıcı iş hayatı, yazılı çizili olmayan bazı baskılar... Hatta bu sohpet yapılırken, aynı finans kuruluşunda çalışan bir bayan hemen oracıkta, gözlerimin önünde 'Tabiki canım bu kadar çok doğuracaksa işten ayrılsın o zaman, bak ben tek çocuk sahibiyim. ' gibi bir onaylama yaptı. Kulaklarıma inanamakla birlikte, bir doğumgünü ortamında fikir ayrılıkları oluşmasın diye sadece sessiz kaldım. Ama aslında sessiz kalmadım. Paylaşmak ve acımasız hemcinslerimize seslenmek istiyorum. Lütfen unutmayın, iş hayatı bizim ihtiyaçlarımızı karşıladığımız bir zaman periyodu... A. Maslow'un ihtiyaç teorisine göre, öncelikle yemek, içmek, barınmak gibi temel ihtiyaçlarımızı gidermek için para kazanıyoruz. Tabiki ileri aşamada olay psikolojik tatmin, ait olma, beğenilme, taktir edilme, kendini gerçekleştirme gibi üst seviye beklentilere çıkabiliyor. Ancak her ne olursa olsun, çocuk sahibi olmak aslında hayatımızda yaşadığımız EN AÇIK SEÇİK, VE GERÇEK OLAN MUCİZE... İş hayatı yaşamımızda önemli bir yer almaya başladığında, hırslarımızı dizginleyemediğinizi hissettiğimizde, annelik ve merhamet duygularımızı yitirdiğimizde: Birgün küçük bir ekonomik krizin 1 gün içinde işimize son verebileceğini, yada muhteşem bir iş hayatının birgün emeklikle sonuçlanacağını hatırlayalım. Bir zamanlar hepimizin bir parçası olduğumuz iş hayatı bizi de birkaç günde unutulmaya mahkum edecektir.
Aslıhan Erdoğu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder